Şehrin boktan çamuru ayakkabıma bulaşmış etrafı tam olarak algılayamadan evime dönüyordum ki.. sabahın 7 si olduğunu farkettim.. Kalabalığın sesine karışan muziğin bozuk notaları, anılar ve kokular. Komik el hareketlerinin gölgesini bir hayvana benzetmeye çalışmak gibi vakit kaybı olduğunu düşündüğüm de.. sadece kendimle dalga geçtiğimin farkına varıyorum. Şeytanın çorbasında kaşık olmaktan sıkılmış insanların kendini su gibi duru olduğunu kanıtlamaya çalışması, şehrin kokusu kadar itici, bir balerinin pointlerini küçük bir kıza hediye ettiği şu zamanda çevremde türlü güzelliklerin saklı olduğunu düşünmemek için bir sebep göremiyorum.
